LOCZY

Gaurko hausnarketan Lockzyri buruz hitz egingo dugu eta horretarako beharrezkoa da marko teorikoan pixka bat ipintzea. Hasteko, jakin behar dugu Loczy kaleko Casa-Cuna Emmi Piklerrek sortu zuela, Hungariako pediatra, 1902an Vienan jaioa.1946an, Hungariako gobernuak Budapesteko Casa-Cuna bat zuzentzeko eskatu zion. Gurasoen haur pribatuentzako etxea zen; ez derrigorrez haur umezurtzak, baizik eta beren gurasoez arduratu ezin ziren haurrak. Gerra amaitu berria zen, eta haur umezurtz askori etxea eman behar zitzaien; baina baita, adibidez, guraso tuberkulosien kutsaduratik babestu behar ziren haurrei ere. Bere helburua, bertan hazten ziren txikiei, euren garapena iragarriko zuen eta Erakunde baten baitan bizitzak sor ditzakeen gabezia dramatikoak eta gurasoekiko lotura esanguratsurik eza saihestuko zituen bizi esperientzia bat eskaintzea zen.

Haur eskola moduko hori, etxe perfektua da adin gutxiko haurrentzat. Haurren neurrira eraikia eta egokitua dago, honetan txikiak aske dira beren emozioak eta sentimenduak inolako beldurrik gabe adierazteko. Ikastetxe honetan haurrei gauzekiko interesa pizten uzten diete, ikastetxe honetako helduek ez dituzte ezertara behartzen umeak, txikiak dira erritmoa eramaten dutenak, modu horretan haurraren adimena libre eta inolako hesirik gabe uzten dute. Gainera, haurrek asko ikasten dute, haiek hartzen baitute ikertzeko ekimena, eta zaintzaileek ez dute hori eteten. Loczyin , haurrak eroso eta seguruak sentitzen dira, baina hori horrela izateak ez du esan nahi umeak gehiegi babestu behar direnik, guztiz kontrakoa baizik. Haurrei beren denbora utzi behar zaie, beren kabuz garatzen joan daitezen; asko babesten baditugu, horrek segurtasun falta eta beldur asko eragingo dizkie gauza berriak ikertu eta esploratzeko orduan. Izan daiteke, pertsonok pentsatzea mota honetako zentroetan umeak arau gabe jardutea eta zaintzaileak morroi bezala tratatzea, baina Loczyn ez dira gauza hauek gertatzen. Ume batek arauak izan behar ditu, bai hala bai, jakin behar dutelako haien mugak zeintsuk diren eta zer dagoen ondo eta zer txarto bereizi behar dutelako, baina horrek ez du esan nahi umeak arau hauek beteko dituztenik lehenengo aldian. Umeak, haien denbora behar dute normak errespetatzeko eta nagusiok ez gara oso onak haien denbora errespetatzen, pazientzia gutxikoak gara, baina Loczyko zaintzaileak hau errespetatzen saiatzen dira. Bestalde, jakin behar dugu umeei ez zaie burutik pasatzen nagusiak edo zaintzaileak haien morroiak izatea, haiek sentitzen baitute beren zaintzaileen eta haien artean badagoela berdinen arteko harremana; beraz, giro horretan helduak txikienekin moldatzen badira ere, hauek ere helduekin egiten dute topo.

Loczyn, umeak oso sortzaileak dira edo gutxienez izateko aukera ematen zaie. Beste haur-zentro askotan ez bezala, ikastetxe horretan haurrak dira beren garapenaren erritmoa ezartzen dutenak, eta, horrela, haurrek giro positiboan jokatzen eta esploratzen uzten dute, beren nahierara jolasteko eta esploratzeko aukera izan dezaten, eta inork eta ezerk ez die mozten jolasteko eta ikasteko erabiltzen duten sormena.

Nire ustez, Loczyn erabiltzen den metodologia zoragarria da, umea ikaskuntza-prozesuaren erdigunean jartzea itzelezko haurrera pausua da hezkuntza arloan. Educere erabiltzea hezkuntza-ikuspegi bezala Educare baino, oso gauza positiboa da hezkuntza munduan. Horretan, umea hezkuntza prozesuaren eragile aktiboa bihurtzen da, gainera, umeak berak garatuko du bere ikaskuntza prozesua eta hezitzailearen estimulazioa edo gidaritza jasoko du. Irakasleoi, gehienetan, gertatzen zaigu beldurra ematen digula umea klaseen erritmoa jartzen duena izatea, uste dugulako modu horretan klasea kaos batetan bihurtuko dela eta planenean zeuden egitekoak ez direla denboran beteko. Irakaslea, umearen alboan egon behar da beti, bera gidatzen eta edozein mementotan laguntzen, modu horretan, klaseko giroa positiboa izango da. Bestalde, uste dut irakasleok nahiko zentratuta gaudela beti planean dagoen materia guztia ematen, baina, are garrantzitsuagoa da ikasleek ikasten duten apur hori ondo barneratzea eta barneratzen duten bitartean pozik bizitzea inolako estresik gabe. Lehen aipatu dudanez, ume bakoitzak bere erritmoa dauka gauzak ikasterako orduan eta ume batek besteak baino denbora gehiago izateak ez du esan nahi tontoagoa denik, baizik eta denbora pixa bat gehiago behar duela. Batzuetan, uste dugu umeak Word orriak bezalakoak direla, informazioa horietan idatzi eta idatziz betetzen joaten gara eta botoi bat zakatzen, dena gordeko dela. Baina, umeak hori baino askoz ere konplexuagoak dira, izan ere, umeak sentimenduak dituzte eta hori uste hala ez eragin handia dauka gauzak barneratzeko orduan. Nik adibidez, nahiago dut, nire umeak bi gauza soilik ikastea urte oso batean, bost gauza ikasi baino eta denak erdi zintzilik geratzea.

Loczy gaia aztertu eta gero, esango nuke, gure herrietako ikastetxe guztiak Loczyren ereduaren zatiak kopiatu beharko lituzketela, izan ere, Loczy ikastetxea tradizioa apurtzen duen ikastetxe gutxienetariko bat da, non umea da hezkuntzaren gidaria eta hori zoragarria da. Zoragarria da ikustea umea eta nagusiaren arteko harreman sendo hori, zoragarria da jakitea txikitxoenek giro zoriontsu eta atsegin batean hezten hari direla eta benetan zoragarria da ikustea irakaslearen funtzioa haratago doala.

BIBLIOGRAFIA:

Emmi Pikler y el instituto Lóczy. (2019). Retrieved 19 December 2019, hemendik lortuta:  https://www.piklerloczy.org/es/emmi-pikler-y-el-instituto-l%C3%B3czy

Loczy, un hogar para crecer. (2019). Retrieved 19 December 2019,hemendik lortua: https://www.youtube.com/watch?v=3eMnOsoK2Ws&feature=youtu.be