TEKNOGRAFIA

Irakasle izatea, ez da urte hauetako gauza edo nahia, izan ere, txikia nintzenetik irakaslea izatea nire ametsa zen. Txikia nintzenean eta ikastolarako zerbait berria ikasi behar nuenean, nire logelaren panpin guztiak artzen nituen eta klase batean egongo bagina bezala jartzen nituen, haiek ikasleak eta ni ikaslea. Ni hobeto ikasteko haiei azaltzen nien guztia eta hori egiteak azko lagundu zidan, gainera gustura egiten nuen, pila gustatzen zitzaidalako gauzak azaltzea. Urteak egiten joan nintzen einean, irakaslearena ahaztu gabe, albaitaria izan nahi nuen, animaliengandik neukan maitasuna izugarrizkoa baitzen, baina horrek ikasteko nota ezin hobeak atera behar nituelakoan, alde batean utzi nuen. Memento horretatik gaur egun arte irakaslea izatearen gogoekin jarraitzen dut, baina pixka bat zaila egiten zait horren zergatia azaltzea, izan ere, magisteritza barruan eramaten den sentimendua baita.

Nire teknografiarekin hasi baino lehen, uste dut komenigarria dela azaltzea zergatik nahi dudan irakaslea izan.
Betidanik izan dut konexio berezi bat umeekin, benetan, gauza bitxia da, parke batera sartzen naizenean, hortik aterako naizenean baditut hamar ume gutxienez nire inguruan jolasten. Batzuetan pentsatu izan dut, zerbait berezia daukadala, edo gutxienez umeei erakartzen dien gauzaren bat daukadala. Ez dakit, zaila da azaltzea zergatik maite ditudan hainbeste umeak, nik behintzat ez daukat argi. Dakidan gauza bakarra da; umeak nire bizi poza direla, kaletik noanean eta umetxo bat ikusten dudanean, barruan emozio oso indartsu bat sentitzen dut eta pozik jartzen naiz. Badakit zaila dela ni sinestea gauza hauek azaltzen ditudanean, baina benetan diot umeek egunak irribarrez betetzen dizkidate. 

Irakasle izan nahi dut, hasteko begi-bistan dagoelako gaurko hezkuntza nolakoa den, behintzat niri ez zait gustatzen sistema hau eta beno, nire hare-alea jarriz gero pixkanaka-pixkanaka eta maitasuna jartzen eraldatuz joan daiteke. Bestalde, maitasunean oinarritzen den hezkuntza bat sortu nahi dut, edo gutxienez nire klaseak horretan oinarritzea gustatuko litzaidake. Nire ustez maitasuna hezkuntzaren oinarria izan behar da, hori izanda gauza guztiak hobetuz joan ahal direlako. Umeak hezitu nahi ditut, hori da nire ametsa; umeak maitasunez hezitzea, erakustea bizitzan zoriontsuak bizi behar garela, notak alde batera utzita jakinarazi nahi diet haietako bakoitza altxor bat direla eta haien artean errespetuz jokatu behar dutela.

Benetan, irakaslea izan nahi dut, nire bokazioa da eta barrutik datorren bulkada baten ondorioa da nire nahia. Umeak maite ditut, irakastea maite dut, hezkuntza eraldatu nahi dut eta horretarako emen nago unibertsitatean magisteritza ikasten, etorkizun batean irakasle onena izateko.

Mundu guztiak dauka istorio bat, bere bizitzaren istorioa, non gu bizitza horien protagonistak bihurtu gara. Istorio guztiak desberdinak dira, jada, bakoitzak bere bizitzak modua daukalako. Beraz, bakoitza aske da bere istorioa nahi duen eratan azaltzen.

Nire bizitza azaltzea hasiera batetik ez da gauza erraza. Izan ere, gauza asko bizi izan ditut eta horiek azaltzeko beste bizitza bat beharko nuke. Nire izena Oihane Garcia da eta urte gutxi izan arren esan dezaket nire bizitzan zehar gauza asko bizi izan ditudala.

Txikia nintzenean, denbora guztian negoen kalean jolasten. Animaliak nire bizitza ziren, pila gustatzen zitzaidan naturan egotea animaliekin jolasten. Nire gurasoek beti eraman ninduten leku berezietara animaliekin jolasten. Nire gurasoek beti eraman ninduten leku berezietara animaliekin egoteko. Orain handia naizela baita ere animaliak gustuko ditut. Haiekin ni naizen modukoa izan naitekelako eta haiekin konexio berezi bat neukan. Eskolan nengoenean eta animalitxoak; armiarmak, euliak,labezomorroak …, gela barruan sartzen zirenean nik guztiak artzen nituen , animalitxo horiek behatzeko eta analizatzeko. Baina, denborarekin irakasleek debekatzen hasi ziren animali horiek ukitzen eta klaseko kideak zerbait sartzen zenean oihuka hasten zirenez beldurraren beldurrez, egin zuen gaur egun animalia batzuei beldurra edukitzea. Gaur egun ezin ditut armiarmak ikusi panikoa daukat eta txikia nintzenean eskuarekin artzen nituen.

Nire bizitzan izan den beste gauza garrantzitsu bat musika izan da. Musika beti presente izan dut etxean naiz kalean. Izan ere, nire ama musika irakaslea da eta txiki txikitatik egon naiz musikaz inguratuta. Haur hezkuntzan nengoenean irakasleek esaten zidaten musikarako gaitasun handiak nituela, baina hori ez zela garrantzitsua argi geratu zitzaidan. Betidanik instrumentu asko jo ditut, gehienak nire kabuz ikasi ditut. Bai, ni autodidakta naiz, eta etxean milaka instrumentu izateak, nire musika potentziala garatzen lagundu dit. Musikak asko lagundu dit eskola arloan, izan ere, TDA izanda, niretzat ez zen bat ere erraza izan  ikastolan adi egotea, baina musikaren bitartez eskolan aurrera egin nuen eta nire notak nahiko onak izan ziren, hori bai, esfortsu handiak egin izan behar ditut.

Kirola, gaur egun arte altxor bat moduko dela esaten dut. Kirolaren bitartez balore asko ikasi ditut eta bizitzako arazoei aurre egiteko baliogarria izan dut. Nire bizitza labur honetan, kirol asko egin ditut; atletismo, saskibaloia, eskubaloia, Taekwondo, surfa, skatea …. Nire gurasoek betidanik izan nahi zuten ni eta nire haizpa Ilargi kirolen bat egitea, osasun arazoak ekiditzeko eta gauza berriak egiteko. Beraz, jaio nintzenetik egon naiz kirola egiten. Izan ere, orain dela bi urte Espainiako txapelduna izan nintzen Taekwondoko txapelketa batean eta momentu horretatik ume txikiei klaseak ematen dizkiet. Kirola egiten dudanean, ondo sentitzen naiz, eroso eta osasuntsu, gainera gauza berriak eta lagun berriak egiten ditut kirola egiterako orduan.

Familia arlora jotzen badugu dena positiboa ikusiko dugu. Nire familian lau pertsona gara; nire ama Eguzki, nire aita Raul eta nire haizpa Ilargi. Txikitatik izan dut lotura nahiko ona nire familia osoarekin, izan ere gauza asko egin ditugu elkarrekin eta jarraitzen dugu hori betetzen. Konfiantza asko dago gure artean eta normalean ez ditugu arazoak gure artean komunikazio ona egoteko. Nire gurasoak scout talde batean esagutu ziren, umeak saintzen monitore bezala, orrek asko elkartzen ditu, naturarenganako maitasuna, umeek ematen dieten poztasuna eta kirola egiteko gogoak asko lotu ditu. Gure gurasoak beti egon dira ni eta nire haizparen alboan memento guztietan gu laguntzeko prest. Egia da, nik haien laguntza gehiago behar izan udala Ilargi baino, asken batean beti izan ditudalako ikastolan arazoak.

Ikastola arloan, arestian aipatu dudanez ez dut oso ondo pasatu, nire TDA-k ez nauelako utzi nik nahi nituen nota onak ateratzea. Bestalde, beti lagun asko izan ditut eta ez ditu bullying arazoak izan, horregatik baita ere eskerrak ematen ditut. Txikia nintzenean, irakasleek beti esaten zuten oso trebea nintzela musikan, dantzan, marrazten, imaginatzen… baina ez nuela inolako kasurik egiten ikasteko arloetan. Arreta mantentzeko arazoak esfortzu bikoitza jartzea eskaini du, gainera, ikastola eta gero beti ikasi behar nuen etxean ikastolan ez nintzelako adi egon. Baina hala eta guztiz ere oso ume zoriontsua izan naiz, nir gurasoi esker beti aurrera bota izan dut bizitza honetan eta nigan konfiantza ez zituzten pertsonen auka egiten lagundu didate.